仿戏仿一下周老先生呀,莫见怪:

向者,华族之人偕行,遇巨石,阻。久之,困,议曰:何若辟之?有为前锋,有为后勤,或曰:盍描石之状而绘石之害,亦奋吾人且传后世也。

中有文士,闻之,曰:石,我睹之矣,石之害,我亦知之。然,巨石于我何有哉,石必文之,而文必石乎?若文必石,愚,一世而亡,非吾志也,余之所志,其在千秋万代乎?

   问:咋办?

   答:人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!人性!

天生我才必有用,千金散尽还复来。